Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ποτίζουν τα αμπέλια με Μπετόβεν


«Κρίμα, κρίμα-πολύ αργά», λέγεται ότι ήταν τα τελευταία λόγια του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν όταν του πήγαν δώρο δώδεκα μπουκάλια κρασί. Ηταν γνωστός φίλοινος ο μεγάλος Γερμανός συνθέτης.
Ομως και η επίδραση της μουσικής του στα αμπέλια φαίνεται πως είναι μεγάλη. Τα κλήματα γίνονται πιο «ευτυχισμένα», δυνατότερα και υγιέστερα υποστήριζε μια έρευνα που είχε γίνει στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας με τη συνεργασία των πρωτοπόρων αμπελουργών.
Ο «Υμνος στη χαρά» του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο μέρος της Ενάτης Συμφωνίας του, είναι το αγαπημένο κλασικό κομμάτι του Νίκου Ασημομύτη, ο οποίος δημιούργησε ένα βιολογικό κτήμα στο Μαράθι και στο μοναστήρι Παναγιάς Τουρλιανής, στην Ανω Μερά της Μυκόνου.
«Ανέκαθεν μου άρεσε η κλασική μουσική. Επειδή έμενα πολλές ώρες μέσα στο αμπέλι αποφάσισα πως πρέπει να περνάω καλά και τα αμπέλια μου να ευχαριστιούνται. Δεν έβαζα Βάγκνερ διότι με ταράζει. Συνήθως ακούγεται Μότσαρτ, Σιμπέλιους, Ραχμάνινοφ και προκλασικά που είναι πιο απαλά για τα φυτά».
Ερεθίσματα
«Είναι σύνηθες να ακούν τα αμπέλια "Τέσσερις εποχές" του Βιβάλντι», προσθέτει ο Δημήτρης Γεώργας, τέταρτης γενιάς αμπελουργός. «Το θεωρώ πολύ φυσικό και αναμενόμενο, καθώς τα φυτά αντιλαμβάνονται αρκετά ερεθίσματά του περιβάλλοντος και ανταποκρίνονται σε αυτά μ' ένα λεπτό τρόπο, διαφορετικό από τον ανθρώπινο. Για εμάς είναι σημαντικό ότι συμπεριφερόμαστε στα αμπέλια με λεπτότητα ως σε ισότιμους οργανισμούς, χωρίς να τα βιάζουμε και να τα εξουθενώνουμε».
Σύμφωνα με τη Δάφνη Καλογεροπούλου, μουσικό, ψυχολόγο και συγγραφέα, κάθε ποικιλία αμπελιού ζητεί και διαφορετική κλασική μελωδία. «Στο Αγιωργίτικο θα ταίριαζε η "Συμφωνία νούμερο 41" του Μότσαρτ, το Ασύρτικο θέλει την "5η Συμφωνία σε Ντο ελάσσονα" του Μπετόβεν, το Αθήρι με τα αρώματα των λουλουδιών του ζητάει Τσαϊκόφσκι, το "Βαλς των λουλουδιών" παρμένο απ' τον "Καρυοθραύστη". Στην Ντεμπίνα ταιριάζει "Η Λίμνη των Κύκνων" του Τσαϊκόφσκι, το Κοτσιφάλι παραπέμπει στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Τσαϊκόφσκι. Για το "Λιάτικο" θα πρότεινα το κονσέρτο "του Καλοκαιριού" από τις "Τέσσερις Εποχές" του Βιβάλντι. Το "Λημνιό" θέλει την άρια "Addio del passato" από την "Τραβιάτα" του Βέρντι και στη "Μαλαγουζιά" θα μου ταίριαζε η μουσική του Μπραμς από τη "Σερενάτα νούμερο 1"».
Για τον Γιώργο Παλυβό, οινοποιό στη Νεμέα «υπάρχει μια βαθιά συνεννόηση ανάμεσα στον αμπελουργό και στο αμπέλι, αυτό το ζωντανό, απαιτητικό και "νοήμον" σύνολο. Απαιτεί τρυφερότητα, πειθώ, αρμονία και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να σκεφθεί για να δημιουργήσει ένα "ευρύχωρο" και θετικό περιβάλλον. Ο αμπελουργός μιλάει με το αμπέλι του, το χαϊδεύει. Εχουν πιθανόν και οι νότες το ρόλο τους. Αλλωστε, όπως σε ένα ζευγάρι, στο τέλος ο ένας παίρνει από τα χαρακτηριστικά του άλλου. Και σίγουρα το κρασί μοιάζει και στους δύο».
Τα κύματα
Απάντηση στο ερώτημα εάν θα μπορούσε η κλασική μουσική να συμβάλει στην ευεξία, την ευρωστία και την ισορροπία των πρέμνων, των κορμών από το αμπελόκλημα, δίνει ο Μανώλης Σταυρακάκης, καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. «Ασφαλώς, απαντούν αμπελουργοί από την Ιταλία αρχικά και τις άλλες αμπελουργικές χώρες αργότερα. Ετσι στους βιολογικούς και βιοδυναμικούς αμπελώνες ακούγεται από εξαιρετικές ηχητικές εγκαταστάσεις κλασική μουσική. Οι ίδιοι αμπελουργοί υποστηρίζουν ότι τα ηχητικά κύματα επιδρούν θετικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, στην άνθηση και στις λοιπές φυσιολογικές και βιοχημικές λειτουργίες των πρέμνων με αποτέλεσμα την παραγωγή υψηλής ποιότητας οίνων. Παράλληλα θεωρείται ότι τα κύματα της μουσικής απωθούν τους βλαπτικούς για τα πρέμνα παθογόνους οργανισμούς και τα έντομα». *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ποτίζουν τα αμπέλια με Μπετόβεν


«Κρίμα, κρίμα-πολύ αργά», λέγεται ότι ήταν τα τελευταία λόγια του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν όταν του πήγαν δώρο δώδεκα μπουκάλια κρασί. Ηταν γνωστός φίλοινος ο μεγάλος Γερμανός συνθέτης.
Ομως και η επίδραση της μουσικής του στα αμπέλια φαίνεται πως είναι μεγάλη. Τα κλήματα γίνονται πιο «ευτυχισμένα», δυνατότερα και υγιέστερα υποστήριζε μια έρευνα που είχε γίνει στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας με τη συνεργασία των πρωτοπόρων αμπελουργών.
Ο «Υμνος στη χαρά» του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο μέρος της Ενάτης Συμφωνίας του, είναι το αγαπημένο κλασικό κομμάτι του Νίκου Ασημομύτη, ο οποίος δημιούργησε ένα βιολογικό κτήμα στο Μαράθι και στο μοναστήρι Παναγιάς Τουρλιανής, στην Ανω Μερά της Μυκόνου.
«Ανέκαθεν μου άρεσε η κλασική μουσική. Επειδή έμενα πολλές ώρες μέσα στο αμπέλι αποφάσισα πως πρέπει να περνάω καλά και τα αμπέλια μου να ευχαριστιούνται. Δεν έβαζα Βάγκνερ διότι με ταράζει. Συνήθως ακούγεται Μότσαρτ, Σιμπέλιους, Ραχμάνινοφ και προκλασικά που είναι πιο απαλά για τα φυτά».
Ερεθίσματα
«Είναι σύνηθες να ακούν τα αμπέλια "Τέσσερις εποχές" του Βιβάλντι», προσθέτει ο Δημήτρης Γεώργας, τέταρτης γενιάς αμπελουργός. «Το θεωρώ πολύ φυσικό και αναμενόμενο, καθώς τα φυτά αντιλαμβάνονται αρκετά ερεθίσματά του περιβάλλοντος και ανταποκρίνονται σε αυτά μ' ένα λεπτό τρόπο, διαφορετικό από τον ανθρώπινο. Για εμάς είναι σημαντικό ότι συμπεριφερόμαστε στα αμπέλια με λεπτότητα ως σε ισότιμους οργανισμούς, χωρίς να τα βιάζουμε και να τα εξουθενώνουμε».
Σύμφωνα με τη Δάφνη Καλογεροπούλου, μουσικό, ψυχολόγο και συγγραφέα, κάθε ποικιλία αμπελιού ζητεί και διαφορετική κλασική μελωδία. «Στο Αγιωργίτικο θα ταίριαζε η "Συμφωνία νούμερο 41" του Μότσαρτ, το Ασύρτικο θέλει την "5η Συμφωνία σε Ντο ελάσσονα" του Μπετόβεν, το Αθήρι με τα αρώματα των λουλουδιών του ζητάει Τσαϊκόφσκι, το "Βαλς των λουλουδιών" παρμένο απ' τον "Καρυοθραύστη". Στην Ντεμπίνα ταιριάζει "Η Λίμνη των Κύκνων" του Τσαϊκόφσκι, το Κοτσιφάλι παραπέμπει στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Τσαϊκόφσκι. Για το "Λιάτικο" θα πρότεινα το κονσέρτο "του Καλοκαιριού" από τις "Τέσσερις Εποχές" του Βιβάλντι. Το "Λημνιό" θέλει την άρια "Addio del passato" από την "Τραβιάτα" του Βέρντι και στη "Μαλαγουζιά" θα μου ταίριαζε η μουσική του Μπραμς από τη "Σερενάτα νούμερο 1"».
Για τον Γιώργο Παλυβό, οινοποιό στη Νεμέα «υπάρχει μια βαθιά συνεννόηση ανάμεσα στον αμπελουργό και στο αμπέλι, αυτό το ζωντανό, απαιτητικό και "νοήμον" σύνολο. Απαιτεί τρυφερότητα, πειθώ, αρμονία και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να σκεφθεί για να δημιουργήσει ένα "ευρύχωρο" και θετικό περιβάλλον. Ο αμπελουργός μιλάει με το αμπέλι του, το χαϊδεύει. Εχουν πιθανόν και οι νότες το ρόλο τους. Αλλωστε, όπως σε ένα ζευγάρι, στο τέλος ο ένας παίρνει από τα χαρακτηριστικά του άλλου. Και σίγουρα το κρασί μοιάζει και στους δύο».
Τα κύματα
Απάντηση στο ερώτημα εάν θα μπορούσε η κλασική μουσική να συμβάλει στην ευεξία, την ευρωστία και την ισορροπία των πρέμνων, των κορμών από το αμπελόκλημα, δίνει ο Μανώλης Σταυρακάκης, καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. «Ασφαλώς, απαντούν αμπελουργοί από την Ιταλία αρχικά και τις άλλες αμπελουργικές χώρες αργότερα. Ετσι στους βιολογικούς και βιοδυναμικούς αμπελώνες ακούγεται από εξαιρετικές ηχητικές εγκαταστάσεις κλασική μουσική. Οι ίδιοι αμπελουργοί υποστηρίζουν ότι τα ηχητικά κύματα επιδρούν θετικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, στην άνθηση και στις λοιπές φυσιολογικές και βιοχημικές λειτουργίες των πρέμνων με αποτέλεσμα την παραγωγή υψηλής ποιότητας οίνων. Παράλληλα θεωρείται ότι τα κύματα της μουσικής απωθούν τους βλαπτικούς για τα πρέμνα παθογόνους οργανισμούς και τα έντομα». *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου