Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011


Για τους μη γνωρίζοντες μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό: «Είμαστε η χώρα που έχει ως δεύτερη μεγαλύτερη αιτία επιβάρυνσης του ελλείμματος στο εμπορικό της ισοζύγιο τις εισαγωγές ζωικών προϊόντων, μετά τις αμυντικές δαπάνες».
Η διαπίστωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν λέγεται διά στόματος του κ. Κεφαλά, προέδρου αγελαδοτρόφων - γαλακτοπαραγωγών Ελλάδας, που δικαίως (και από την πλευρά του) εκτιμά ότι θα ωφελούσε μια στροφή στην κατανάλωση των ελληνικών προϊόντων διατροφής. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα είναι ανταγωνιστικά, ποιοτικά και κάποιοι θα τα παράγουν. Γιατί, κακά τα ψέματα, η αγροτική επιχειρηματικότητα στη χώρα μας είναι κάτι σαν αστείο. Η γη έχει εγκαταλειφθεί και όπου δεν γίνεται πλέον χωράφι σπαρμένο με φωτοβολταϊκά, γίνεται αγώνας να κρατηθεί καλλιεργήσιμη, τώρα που οι επιδοτήσεις αποτελούν παρελθόν και μάλιστα θλιβερό. Απ' την άλλη, όσοι πασχίζουν να δώσουν βιολογικά προϊόντα απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα γονατίζουν, κάποιες φορές από τη μανία της φύσης αλλά συνήθως από τη γραφειοκρατία των φορέων (sic) του κράτους, που διακρίνονται για την υποκρισία τους κυρίως απέναντι στους μικρούς παραγωγούς, βιοκαλλιεργητές επιχειρηματίες.
Αντί λοιπόν το κράτος, αυτό τέλος πάντων που έχουμε, να «εκμεταλλευτεί» θετικά (δεδομένων των εξαιρετικών κλιματολογικών συνθηκών) την παραγωγή (υπαίθριων) ανοιξιάτικων και φθινοπωρινών κηπευτικών, εξαιρεί τους βιοκαλλιεργητές που δεν βρίσκονται σε ζώνες Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από τις επιδοτήσεις.
Οσο για τη βιολογική κτηνοτροφία, αργοσβήνει επειδή η πολιτεία μας δεν κατάφερε να βρει τρόπους ώστε οι παραγωγοί να διαθέτουν το βιολογικό κρέας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Κανονισμού. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα, κάποιοι επιστρέφουν στον τόπο τους με σημαία την αισιοδοξία και την προσπάθεια για μια νέα αρχή μέσα από την καλλιέργεια της γης.
Κοντολογίς, έρχονται να επενδύσουν ψυχή, κόπο και χρήμα σε έναν χώρο που μπορεί και να φαντάζει «ένα πολλά υποσχόμενο πεδίο οικονομικής δράσης και ανάπτυξης, αλλά κρύβει πολλές παγίδες», όπως λέει ο κ. Καχριμάνης, πρόεδρος του Κέντρου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας Ελλάδας.
Σ' αυτό το αφιέρωμα βλέπουμε τα πράγματα θετικά και το ποτήρι μισογεμάτο, παρουσιάζοντας ορισμένους παλιούς και νεότερους επιχειρηματίες που επένδυσαν στη γη και στους καρπούς της, παράγοντας ποικιλία προϊόντων. Προϊόντων ιδιαίτερων -καινοτόμων και πρωτοποριακών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011


Για τους μη γνωρίζοντες μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό: «Είμαστε η χώρα που έχει ως δεύτερη μεγαλύτερη αιτία επιβάρυνσης του ελλείμματος στο εμπορικό της ισοζύγιο τις εισαγωγές ζωικών προϊόντων, μετά τις αμυντικές δαπάνες».
Η διαπίστωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν λέγεται διά στόματος του κ. Κεφαλά, προέδρου αγελαδοτρόφων - γαλακτοπαραγωγών Ελλάδας, που δικαίως (και από την πλευρά του) εκτιμά ότι θα ωφελούσε μια στροφή στην κατανάλωση των ελληνικών προϊόντων διατροφής. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα είναι ανταγωνιστικά, ποιοτικά και κάποιοι θα τα παράγουν. Γιατί, κακά τα ψέματα, η αγροτική επιχειρηματικότητα στη χώρα μας είναι κάτι σαν αστείο. Η γη έχει εγκαταλειφθεί και όπου δεν γίνεται πλέον χωράφι σπαρμένο με φωτοβολταϊκά, γίνεται αγώνας να κρατηθεί καλλιεργήσιμη, τώρα που οι επιδοτήσεις αποτελούν παρελθόν και μάλιστα θλιβερό. Απ' την άλλη, όσοι πασχίζουν να δώσουν βιολογικά προϊόντα απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα γονατίζουν, κάποιες φορές από τη μανία της φύσης αλλά συνήθως από τη γραφειοκρατία των φορέων (sic) του κράτους, που διακρίνονται για την υποκρισία τους κυρίως απέναντι στους μικρούς παραγωγούς, βιοκαλλιεργητές επιχειρηματίες.
Αντί λοιπόν το κράτος, αυτό τέλος πάντων που έχουμε, να «εκμεταλλευτεί» θετικά (δεδομένων των εξαιρετικών κλιματολογικών συνθηκών) την παραγωγή (υπαίθριων) ανοιξιάτικων και φθινοπωρινών κηπευτικών, εξαιρεί τους βιοκαλλιεργητές που δεν βρίσκονται σε ζώνες Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από τις επιδοτήσεις.
Οσο για τη βιολογική κτηνοτροφία, αργοσβήνει επειδή η πολιτεία μας δεν κατάφερε να βρει τρόπους ώστε οι παραγωγοί να διαθέτουν το βιολογικό κρέας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Κανονισμού. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα, κάποιοι επιστρέφουν στον τόπο τους με σημαία την αισιοδοξία και την προσπάθεια για μια νέα αρχή μέσα από την καλλιέργεια της γης.
Κοντολογίς, έρχονται να επενδύσουν ψυχή, κόπο και χρήμα σε έναν χώρο που μπορεί και να φαντάζει «ένα πολλά υποσχόμενο πεδίο οικονομικής δράσης και ανάπτυξης, αλλά κρύβει πολλές παγίδες», όπως λέει ο κ. Καχριμάνης, πρόεδρος του Κέντρου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας Ελλάδας.
Σ' αυτό το αφιέρωμα βλέπουμε τα πράγματα θετικά και το ποτήρι μισογεμάτο, παρουσιάζοντας ορισμένους παλιούς και νεότερους επιχειρηματίες που επένδυσαν στη γη και στους καρπούς της, παράγοντας ποικιλία προϊόντων. Προϊόντων ιδιαίτερων -καινοτόμων και πρωτοποριακών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου